Bere jaioterriko Kubo aretoak eskaintzen dion atzera begirakoan islatzen diren bost hamarkadetako pinturara hurbiltzea.
Ane Abalde aretoko zuzendariak adierazi duenez, “Goenagak” Kubo Kutxa Aretoa berriro irekiko du, covid-19 pandemiaren ondorioz alarma piztu ostean, eta Donostiako artistarekin zuen “zorra” kitatuko du; izan ere, artista horren obra Koldo Mitxelena Kulturunean berraztertu zen 1995ean, Donostian.
Hogeita hamar museo, erakunde eta bilduma pribatutatik etorriak, erakusketak Juan Luis Goenagaren (1950) 128 lan biltzen ditu guztira, “Azken mende erdiko euskal sortzaile garrantzitsuenetako bat”, Mikel Lertxundi erakusketaren komisario eta bere lanaren ezagutzaile zabalaren hitzetan, 2018an artistaren lanari buruzko liburu luze bat egin baitzuen.
Argitalpen hori egiteko prozesuan planteatu zion Lertxundik Kutxa Fundazioari 2020rako atzera begirako bat antolatzeko beharra, eta data hori hasieratik zegoen ezarrita, azpimarratu du komisarioak, eta Woody Allenen azken filma Donostiako Zinemaldiko estreinaldiarekin “bereizi” nahi izan du, margolanak eta artistaren tailerreko tresnak erabili baitzituen film horretan erakusteko.
“Zorioneko kointzidentzia osatzen duten proiektuak dira”, adierazi du.
“Goenaga” sei esparru tematikotan banatzen da, eta ibilbide kronologiko bat proposatzen dute prestakuntza autodidaktako artista honen bilakaerari buruz, hirurogeita hamarreko hamarkadan bere ekoizpena hasi zuenetik, Europatik bidaiatu eta gaur egungo korronte artistikoekin harremanetan jarri zenetik.
Lertxundik piezak biltzeko egin duen lan “geldoa eta detektibea-tankerakoa” goraipatu du artistak, eta bere ibilbideko zenbait garaitan “gogoratzea ondo etorri” zaiola esan du, baina bere ibilbidean zehar egin dituen serie guztiak (“Belarrak”, “Sustraiak”, “Arkeologia”, “Hiritarra”, besteak beste) hasteko orduan, “zer margotuko duen” eta “nola amaituko duen” ez duela pentsatzen adierazi du.
“Agertzen dira”, besterik ez. Hala gertatu da “donostiekin”, hiriko paisaiekin, “aurreko koadroetan agertzen hasi zirenak”, irudiekin eta beste elementu batzuekin, azaldu du.
Margolan baten kolorea egilearen aldarteen ondorio izan daitekeelako argudioak ere baztertu ditu. “Hori ondo dago literaturan, baina margolari txarra izatea litzateke. Pintura autonomoa da “, defendatu du.
“Pintatzea kapa gaineko prozesu bat da. Zenbat eta geruza gehiago gehitu, orduan eta gehiago gozatu eta aurreko geruzak hogei urte baditu, hobe “, esan du.
Horregatik, batzuetan “koadroak kendu behar zaizkio”, azaldu du Lertxundik.
Erakusketak Goenagaren lanak hasieratik markatu duen arrasto espresionista islatzen du. Artista horrek figurazioa eta abstrakzioa uztartu ditu, eta dinamismoa izan du ezaugarri, bai konposizioetan, bai pintzeladan.
elDiario.es-en bidez